Dit is inderdaad een écht dagboek. Ik heb me dit zelf opgelegd voor mijn laatste jaar als vrederechter, kwestie van dit jaar intens te beleven, en er merktekens op achter te laten. Die merktekens dragen de kerven en sporen van bijna een kwart eeuw vrederechterschap. Wie er iets mee kan doen, zoveel te beter, wie erover heen stapt, no problem. Ik heb geen enkele wijsheid in pacht, zelfs niet in kortlopende vakantiehuur.

Maar ik zou te kort komen aan respect voor de hier vandaag vermoorde moeder van 4 kinderen, als ik voor haar geen plaats zou houden in mijn herinnering. Ik kom ook uit een gezin van vier.

Zoals op 3 juni 2010, was het opnieuw Lode, 1000 km van hier, en 2300 m hoger, die me verwittigde (zie de herinneringsblog van 3 september hier). Nu was de moord gebeurd op nauwelijks 400 meter van waar ik privé woon (inderdaad in Brugge, want vrederechters moeten al lang niet meer in hun kanton wonen, soms zelfs beter niet).

Ik kreeg het nog kouder dan toen, want verleden jaar poogde ik hém te troosten. Ik rilde nu om wat ik vanmorgen op de website van het vredegerecht schreef om het krantenartikel van Het Nieuwsblad in te leiden: “tussen klantvriendelijkheid en klantveiligheid” (klik hier).

Daarenboven mijn maandagnacht geposte blog (klik hier) : dat niet rechters, maar recht-zoekende vrouwen het makkelijkste slachtoffer zijn, vooral op de moeilijke weg terug naar huis. Wat ik dinsdagmorgen vroeg letterlijk herhaalde op Radio 2 West - Vlaanderen in het dubbelinterview met de Minister van Justitie. Net mailde de journalist me : “ik dacht er ook aan”.

Eigenlijk ben ik aan het einde van mijn Latijn,(Latijn, de rest-taal van België anno 2010/11 ;-) ), anders zou ik overigens niet per 1 september 2011 afhaken uit de mooiste job van justitie. Ik heb te veel het gevoel alles gezien te hebben, en er te weinig aan te kunnen doen. Misschien te weinig aan te mogen doen, want het familiaal snelrecht - misschien het énige snelrecht dat écht bestaat (art. 223 B.W.) wordt wellicht dank zij het wetvoorstel Becq-Broocorne (in het kielzog van talloze ander franstalige voorstellen, al 30 jaar lang) toch overgeheveld aan wat ik the Far Family Court noemde (zie mijn blog van pas 23 01 2011 ‘The Far Family Court: nein, danke !’ klik hier).

En dat alles, in plaats van de vrederechter zijn centrale rol als familierechter te laten spelen.

Ik heb vanavond wel een urgente suggestie aangereikt, precies omdat dit snelrecht méér dan ooit noodzakelijk wordt. Steeds vaker immers, zie ik mensen met “korte lontjes”, dus steeds vaker ontploffingsgevaar. Wandelend vuurwerk. Opeenstapeling van frustraties, pech in het werk, problemen met centen.....

We zijn de rechter van de passie. Ook dàt schreef ik al op 3 juni verleden jaar.

Ik heb ruziënde koppels uiteindelijk soms  hand in hand en met een zoen bij mij de deur zien uitgaan, als op Valentijn. Anderen met politiebegeleiding. Een andere keer de man in de boeien, nauwelijks overmeesterd.

Passies zullen er altijd zijn.

Gekken ook. Passie kan mensen overigens gek maken, en miserie misschien ook.

Vraag is hoe we daarmee omgaan. Juristen zijn geen veiligheidsexperts, laat staan bodyguards. De twee doorlichtingen van de veiligheidsproblematiek van mijn vredegerecht door de politie, in november 2010, waren eigenlijk verfrissend, zelfs bemoedigend.

We moeten dat meer doen.

Vrederechters overleggen met het OCMW, met het CAW, en alle begeleidende hulpdiensten. Waarom niet met de politie. De politiediensten zijn geen boeman, geen afschrikker die onze drempel zou verhogen. Méér dan een keer per maand doe ik op hen een beroep, soms ‘in burger’. Een meer intensieve, inhoudelijke coaching zou onze waakzaamheid, en zelfs ons inlevingsvermogen voor het potentiële slachtoffer verhogen.

Magistraten volgen vaak dure opleidingen om “bij” te blijven. Dié twee bij mij in Roeselare waren gratis. Ik denk dat ik er een abonnement op neem....

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

16 02 2011 vrouw vermoord in Brugge door haar man bij uitgang gerechtsgebouw (Focus TV)

16 02 2011 geestesgestoorde brandstichter van rechtbank in Kortrijk aangehouden (WTV)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“Dit is mijn luguberste gelijk”.

Mezelf, vanavond in de WTV-Focus studio, maar ‘gelijk’ is uiteraard het woord niet: je kunt even makkelijk regen voorspellen in Wales of mist in Schotland.

Photo of the day:

Justitiepaleis van Lyon, controle bij de ingang, half januari 2011

Poem of the day:

“Je vroeg om lasten te mogen dragen. En klaagde toen ze je op de schouders gelegd werden. Had je je een andere last voorgesteld ?”

Dag Hammerskjöld, ‘Merkstenen’ (UNO secretaris - generaal, wiens vliegtuig in 1961 in Congo crashte, wellicht géén ongeluk).