Dit is wel het ongevraagde en altijd ongewilde onderwerp. 3 juni van verleden jaar (zie o.a. de blog “Flash back” van 3 maanden later, op 3 september 2010) gaat nooit meer uit mijn kleren. Ik hoor Lode - die me die middag verwittigde - nog altijd huilen. Nu waren er geen dodelijke slachtoffers. Justitie mag niet klagen, we hebben al veel geluk gehad. Deze keer heel veel.

Met voorzitter Dujardin heb ik 2 dingen gemeenschappelijk, waar hij niet van weet.

We hebben geen van beiden de Rechten “gedaan” om magistraat te worden. Wel om diplomaat te worden. Beiden hebben we uiteindelijk een andere keuze gemaakt. Eigenlijk was die veiliger, want met een CD-plaat rondrijden is immens veel gevaarlijker gebleken dan over recht of onrecht te oordelen. In welke ambassade hadden we ondertussen gediend, in welk werelddeel in een gepantserde limousine rondgereden, en onze eigen kinderen - in een internationaal internaat - ondertussen nauwelijks leren kennen. Ik was in “mijn vorig leven” al gewaarschuwd door de CCC-aanslag op de Napelsstraat. Het gapende gat in het gebouw die vroege ochtend zie ik nog altijd voor me. De kogelvrije vest van justitie is flinterdun: de toga die ik al een hele tijd bestrijd (zie nog mijn blog van gisteren Valentijn in justitie: ver-zoenen hier ). Maar we kunnen er fier over zijn. Diplomatie maakt immers véél méér omwegen. Pierre Dujardin gebruikt zijn diplomatie nu in het rechtbankbeheer, en ik de mijne in m’n onderhandelingen bij minnelijke schikkingen.

Veel goede moed, en keep cool, beste Pierre !

Ook in Roeselare had ik ooit een aangestoken brand, wel de “softe” versie ervan: aangestoken toiletpapierrollen - geen klasse hé ! - in de luchtkoker van het toilet naast mijn bureau. 18 januari 2001, op de middag. Véél minder professioneel. Het vuur was vanzelf gedoofd bij gebrek aan zuurstof. Enkel door de stank van de gesmolten plastic buizen werd ik onwel. Er was nog net één personeelslid in de griffie, en haar man was ... brandweerman. Ik vroeg hen aan te komen zonder sirenes, omdat we niet wisten of de dader nog in het gebouw rondwaarde. Daar hebben ze - veiligheidshalve - niet naar geluisterd, maar hun aankomst was een opluchting.  De enige uitleg die ik veel later kreeg, was dat dezelfde man elders, in een openbaar gebouw in de onmiddellijke buurt, toegeslagen had. Communicatie in justitie is ondertussen een stuk verbeterd....

Het gebouwenbeheer - en dus de veiligheid - is een goed voorbeeld van de nachtmerrie van justitie. De grote, hoge piramide, met lange gangen, soms doodlopend.

De vrederechter van Roeselare is (o.a. art. 591,1° Gerechtelijk Wetboek) bevoegd voor alle problemen voor alle gebouwen (van een hoeve, tot een appartementsgebouw, tot een supermarkt en een fabriek) in heel zijn kanton.... behalve zijn eigen gerechtsgebouwtje.

Dit wordt beheerd door de voorzitter van de Arbeidsrechtbanken van Kortrijk (inclusief afdeling Roeselare), Ieper en Veurne.

Die maakt op zijn beurt deel uit van de Gebouwencommissie, voorgezeten door de Voorzitter van de Rechtbank van Koophandel te Kortrijk.

Op 16 november 2010 kregen we een doorlichting van de veiligheid. Eindelijk, met het voorspelbaar besluit. Gebuisd zonder herkansing, ook maanden na de poging tot beroving van een advocate, net naast het vredegerecht (zie de blog van 6 09 2010 “Security is an English word, isn’t it ?“ hier ). In het hedendaags onmisbaar Latijn: quod erat demonstrandum...

Enig détail daarover, om niemand anders in gevaar te brengen: mijn bureau (“het kabinet van de vrederechter”) heeft de locatie van een conciergerie, net aan de hoofdingang. Met één enkele deur (niet zoals in Kortrijk vandaag), dus per definitief géén vluchtweg. Wat ik hier al 24 jaar eigenlijk erger vind, is dat er zelfs geen ... raam open kan: het beantwoordt dus zelfs niet aan de meest elementaire arbeidsvoorwaarden (al zetelt op de eerste verdieping hier ook de Arbeidsrechtbank en de Arbeidsauditeur). In veel bedrijven wordt voor minder gestaakt.

Lang geleden werkte de veiligheid bij mij ten andere omgekeerd: ik had niet eens een sleutel, en op een avond dat ik doorwerkte sloot de poetsvrouw me per vergissing op. Gelukkig kon ik bellen voor de bevrijding...

Overigens is mijn probleem inderdaad mineur: zoals ik al altijd - ook op 3 juni 2010 - verdedigde is dat magistraten zelden het doelwit zijn. Ik denk vooral aan m’n personeel en wie opgeroepen wordt (mishandelde vrouwen op de eerste rij). Die laatsten lopen het hoogste risico, eigenlijk vooral op de terugweg of thuis. Google maar eens “gezinsdrama” in....

Toch: wanneer ik enkele weken geleden een donderdag om 9 uur een vonnis tot uitzetting tekende (een “kraakpand als uit een oorlogsscène”) waren de betrokken huurders niet aanwezig. Eéntje kwam wel uitleg vragen om 13 uur, wanneer de griffie gesloten was, iedereen naar de lunch,  ik moederziel alleen in mijn kabinet mijn middagpauze nam, en niet wist wie er aanbelde. Ik heb de deur maar 10 cm open gedaan, en m’n voet er tegenaan gezet.

Camera ? Onmisbaar. Alarmknop ? Toch liefst geen dure “dodemansknop”, die hopelijk nooit gebruikt wordt, wel een intercom die je dagelijks tussen zittingszaal, griffie en kabinet soepel kunt gebruiken voor praktische opdrachten, vele keren per uur, om iedereens tijd en centen te besparen, en niet “once upon a life time”, per definitie ook te laat.

Niemand wil hier een bunker, want dan is de recht-zoekende zelf het slachtoffer. Een maand geleden bezocht ik 2 gerechtsgebouwen in Lyon. Ik probeerde het tenminste... want als de luchthaven van Lyon St. Exupéry even streng ware geweest, was ik niet thuis geraakt voor m’n zitting de dag erop.

Dit is stof voor een later verhaal, want de obsessie voor veiligheid is dààr even hilarisch als het gebrek er aan hier.

Wat me er vooral opviel: (1) een bordje (zie de foto, u droomt echt niet) kondigt aan dat traangas en messen in de gerechtszaal verboden zijn, ‘t is dus maar dat je het weet ;-)  (2) ik ben er niet binnen geraakt.

“Point trop n’en faut” zei Generaal de Gaulle vaak...

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

15 02 2011 Radio 2 West Vlaanderen, Ochtendpost, om 0740 uur: Minister van Justitie Stefaan De Clerck en Vrederechter Jan Nolf.

14 02 2011 “Brand gesticht in gerechtsgebouw” (VTM Nieuws)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

Zoals een heel goede vriend me altijd toelacht in het West-Vlaams: “zie voorzichtig, en als ‘t nie goat, véééle chance”.

Photo of the day:

Lyon, Palais de Justice, sécurité à la française ;-)

Poem of the day:

“Zolang er tijd is om te zoeken in het maanlicht

naar de boodschap in de aangespoelde fles

vol zachte melk voor de gelukkige vinder,

vol dauw en langgelachen tranen”

Paul Snoeck, Gedichten