In al die tijd sinds begin mei 1987 kwam ik nu al twee keer te laat bij de opening van mijn zitting, al was het een kwestie van enkele minuten.  Toen ik een kwart eeuw geleden nog advocaat was, bleek het “academisch kwartier” een hardnekkig eufemisme. Indien het nu nog voorkomt, wordt het terecht aangevoeld als het misprijzen van een “magistrale kaste” tegenover het gewone volk: hopelijk verdwenen dus, want ook afschuwelijk inefficiënt: ‘just in time delivery’ start niet met vertraging, en ik waarschuw er ook voor op de site van het vredegerecht

Ondertussen heb ik beloofd dat drie keer scheepsrecht is, en ik met statistische zekerheid in mijn carrière nog ooit één keer te laat zal komen, maar vandaag niet, dus, al zweren alle wegenwerken samen.

Stereotyper dan mij kun je moeilijk zijn, bij de opening van een zitting. Meer dan 23 jaar lang enkel een kurkdroge “De zitting van ../../.... is geopend. Gaat u zitten”.

Iedere eerste zitting van het gerechtelijk jaar kon er één zinnetje méér van af “Ik wens u een dynamisch en geïnspireerd gerechtelijk jaar”.

Wat dynamiek en inspiratie kan iedereen gebruiken: het waren heel bewust gekozen adjectieven, over wat ik in justitie altijd het meest te kort zag.

En dan volgt zo mogelijk nog houteriger zoals altijd: “Mijnheer/mevrouw de griffier geeft lezing van de rol”. Bijna de stijl van een kerkdienst.

A propos, het is meer dan een jaar geleden dat ik nog “Mijnheer de hoofdgriffier” kon vermelden, want ik wacht ruim een jaar later nog altijd op zijn opvolger... In welk bedrijf werk je een jaar zonder Chief Operating Officer (COO) - vooral in een kleine KMO ?

Ik begin mijn zitting dus altijd met afstandelijkheid, en pas daarna groeit in de interesse, en soms de gloed van een debat, de nabijheid.

Jongere rechters wensen het publiek en de advocaten onmiddellijk een “goede morgen” toe. Ik vind dit heel fijn, maar het blijft nooit een hele morgen goed. Je moet pijnlijke vragen stellen, ze soms wat stekelig herhalen, tegenover partijen in persoon, maar veel vaker, tegenover advocaten. Niet altijd een even leuke morgen zal het blijven dus, en wat mij betreft: ik verkies te starten met een frisse waarschuwing.

Vandaag zijn er wat priemender blikken in de zaal dan gewoonlijk. En onderdrukte emotie bij mij. Wellicht mijn laatste openingszitting. We kennen elkaar in de meeste gevallen al heel lang, soms over generaties heen. Eén iemand was hier vanmorgen niet toevallig, want ze stond erop mijn laatste eerste schooldag bij te wonen, zoals ze als kersvers stagiair anno 1987 mijn éérste eerste schooldag meegemaakt had. Wat haar vandaag daarna overkwam, hou ik voor morgen, want morgen, inderdaad....

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

Mensenrechten in de Kerk De Morgen 02 09 2010

Ons geduld is op: Y. Liégois in De Standaard 02 09 2010

Inflammatory language of lawyers (Overlawyered, 27 08 2010)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“On ne pouvait d’ailleurs découvrir les limites de la communication qu’après la victoire de l’information dont internet est aujourd’hui le symbole. C’est cette découverte de l’incommunication qui oblige à repenser la communication et en fait un des enjeux politiques fondamentaux du début du XXIème siècle. Comment cohabiter pacifiquement dans un univers où tout le monde voit tout et sait tout et où les différences sont plus visibles et moins négociables ?”

Dominique Woltron, ‘Informer n’est pas communiquer’, éd. CNRS 2009