Bijna iedere zitting komt het voor: advocaten zijn het zo goed als eens over een afbetalingsregeling, maar vergeten de rechtsplegingsvergoeding (RPV, voor uitleg, klik hier) aan te kaarten.

Meer dan 3 jaar na de wet van 21 04 2007 zit de reflex er nog altijd niet in: de minimumkost vragen ! Misschien moet ik dat in de zittingszaal afficheren, tussen de portretten van Koning en Koningin ?

Op de 3 laagste, en dus meest frequente “schijven” van RPV toepasselijk bij de vrederechter, zit tussen de “basisvergoeding” en de “minimumvergoeding” een gemiddeld verschil van 116 € (zie de “tarieven” hier).

Op de eerste schijf is dat verschil 75 €, maar daar het impact is relatief het grootst, want het gaat maar over vorderingen tot 250 €.

Of iemand bovenop een factuur van bvb 100 € naast de dagvaardingskost (ong. 80 €) ook nog 150 €, dan wel “slechts” 75 € aan RPV moet betalen, is dus géén detail: het gaat om een extra - verhoging van de ingevorderde factuur met 75%, of met 150% !

75 € is misschien niet veel geld ? Het is in ieder geval het bedrag van de jaarlijkse schoolpremie voor kinderen tussen de 12 en 17 jaar... Wég, schoolpremie !

Moet de rechter dus ook die vergeetachtige advocaten “ondervragen” (art. 1023, lid 3 Ger.W.), als ware een zitting bedoeld als bijscholing met rpv-punten ?

Als advocaten hun dossier gewoon opsturen (de oneigenlijke schriftelijke procedure die in de meeste vredegerechten art. 755 Ger.W. vervangt), kan dat moeilijk.

Als de raadsman/vrouw wel in vlees en bloed voor me staat, hou ik dus wel mijn wettelijk verplichte (maar niet gesanctioneerde) “ondervraging” - de kinderachtige term van de Wet.

En dan beleef ik zowaar in ongeveer wéér de helft van de gevallen: “geen instructies”, dus geen vraag tot vermindering, en bijgevolg de basisvergoeding. Dura lex, sed lex.

Om verder te zeuren over die factuur van 100 €: als die over een jaar afbetaald wordt, is dat à rato van 8,33 € per maand. Alleen al voor die zorgeloos niet bepleite vermindering van 75 € is dat 9 maand, ja de tijd van ....  

Een zwangerschap langer afbetalen voor de schuldenaar, maar ook 9 maand langer wachten voor de schuldeiser op zijn ondertussen zuur te verdienen centen.

U kent niemand die een factuur van 100 € in 12 keer (of dus minstens 21 keer) afbetaalt ? Nee ?

Ik wel, en zelfs heel veel: als ik ze bij u thuis zou laten aanbellen, zou u ze niet te eten kunnen geven.

Dat had allemaal vermeden kunnen worden indien de ‘Reparatiewet bis’ van 21 02 2010 voor de rechter minstens een ambtshalve herzieningsmogelijkheid had ingesteld, net zoals in art. 1231 §1 B.W.

Bijkomend voordeel voor de advocatuur: dan knapt de rechter het karwei op, want 75 € ligt onder de franchise van de polis beroepsaansprakelijkheid van advocaten, en vele kleintjes maken een groot....

Meer over de “Valkuilen van de reparatiewet bis” in de volgende editie van De Juristenkrant...

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

27 09 2010 Affaire Woerth: le Parquet de la Cour de Cassation demande la saisine d’un juge d’instruction (Le Monde)

27 09 2010 Malpractice: the Judge and the sponge (in NL: “spons erover ;-) Miami Herald)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“Laws are heavier than stones” (Burundi proverb)

Uitnodiging studiedag Armoedebestrijding 14 10 2010